انگار که وحی بهم نازل شده باشه، کله سحر نشستم رو زمین تکیه دادم به کمد لباسام فکر میکنم فکر کن ۲۸،۷ سالم بشه و بازم حسرتهای کوچولو داشته باشم که خودم باعثشون بودم چی؟ کاش پاره آجری چیزی بخوره تو کلهم لذت بردن از زندگی و منتظر فردا نبودن رو یاد بگیرم. منبع
درباره این سایت