کاش بلد بودم نگهت دارم

گاهی آرزو می‌کنم من و تو برای زمان دیگری بودیم، برای پنجاه سال پیش مثلا، و یا حتی صد سال پیش. برای آن‌موقعی که این دنیای مجازی نبود، آن وقت من به جای هر دقیقه و هر ساعت نوشتن به هوای اینکه تو می‌خوانی و بعد به جوش آمدن خونم با رد شدنت از کنار نوشته‌هایم، هرچه در دلم بود می‌نوشتم و می‌گذاشتم داخل پاکت و می‌فرستادم به نشانی‌ات. بعد اگر جواب نامه‌هایم نمی‌آمد، لااقل دل خوش می‌کردم که نامه‌ها اصلا به دستت نرسیده و باز با دلخوشی نامه‌ی دیگری برایت می‌نوشتم. منبع